Wkrótce wiadomość o porwaniu dociera do samego hetmana. Za elektorskim powozem rusza pościg z Kacprem na czele, ale porywacze mylą szlachciców. Tymczasem w nadgranicznym klasztorze na Dowgirada czekają już rajtarzy Knothego. U zakonników schronił się także, wraz z dwójką wiernych dragonów, rotmistrz Zaremba, którego oddział poszedł w rozsypkę. Pułkownik zostaje uwięziony w klasztornych zabudowaniach, a wraz z nim Zaremba i jego wachmistrz, którzy stanęli w obronie Dowgirda. Na szczęście trzeci z dragonów zdołał uciec i zawiadamia o wszystkim napotkanego Kacpra oraz jego towarzyszy. Przebrani za mnichów atakują elektorskich żołnierzy. Uwolnić udaję się pułkownikowi i jego współwięźniom; wspólnie stają do walki z rajtarami. Knothe ginie podczas pojedynku z Zarembą. Oswobodzony Dowgird wraca do Warszawy, gdzie wkrótce dochodzi do jego ślubu z Anną oraz Kacpra z Magdą. Niedługo jest im jednak dane cieszyć się sobą. Południowe granice Rzeczpospolitej atakują wojska tureckie. Rotmistrz Zaremba, pułkownik Dowgird i wachmistrz Pilch wyruszają, by wspólnie bronić ojczyzny.
Produkcja: 1973
Premiera TV: 1974
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
pułkownik Krzysztof Dowgird
Kacper Pilch, wachmistrz Dowgirda
margrabia Karol von Ansbach
Magda Domaradzka
Anna Ostrowska
Jan Sobieski
rotmistrz Zaremba
kapitan Knothe
rajtar Hans
dragon Grzegorz
brat Tomasz
człowiek margrabiego
Błazowski
brat Józef
Andrzej Tarłowski
oberżysta Schulz
Trzosowski
Paweł Odrowąż, syn chorążego
wachmistrz Sitarz
Agata Ostrowska, ciotka Anny; nie występuje w czołówce
biskup; nie występuje w czołówce
wojewoda wileński; nie występuje w czołówce
hrabia Pac, magnat popierający elektora; nie występuje w czołówce
Niemirycz, mieszczanin z Lecka; nie występuje w czołówce
Ostroróg; nie występuje w czołówce
Korzycki, mieszczanin z Lecka; nie występuje w czołówce
von Hoverbeck, rezydent elektora w Warszawie; nie występuje w czołówce
rajtar; nie występuje w czołówce
Porzemski, mieszczanin z Lecka; nie występuje w czołówce
i inni
Dubbing:narrator
02.150205
(POL) polski,
Oglądałem to kiedyś i mi się nie podobało. Trochę za smutne to było.
OdpowiedzUsuń